Na een mooi seizoen vond op 14 december de prijsuitreiking plaats van de 325i Challenge. We zijn uiteindelijk vijfde geworden met de vierde plek nog in het zicht. Niet slecht voor ons debuutseizoen. We hopen volgend jaar de progressie door te zetten en dichter bij de top te komen. Met een uitbreiding van het aantal deelnemers komend jaar belooft het een mooie competitie te worden!
De rally rondom Hengelo is altijd een potentieel gladde rally in de Nederlandse herfst. Ook dit jaar werd regen voorspeld. De zaterdag verliep goed, 2 x 3 proeven. Proef 1 en 2 waren goed glad en de sloten kwamen vrij dichtbij. Proef 3 lag er wat beter bij en daar konden we goed doorrijden. Een leuke proef van 27 km, de langste die we dit jaar hebben gereden. Op het einde van deze proef kreeg de auto het wel wat zwaar met rokende remmen bij de stop finish, maar verder geen probleem.
Daarna dezelfde proeven in het donker. Normaal rijden we relatief goed in het donker ten opzichte van de anderen in de cup, maar deze keer waren onze tijden slechter ten opzichte van de rest. Vooral te vaak te vroeg geremd op de lange rechte stukken. We hadden deze rally voor het eerst wel extra markeringspunten in de notes opgeschreven op zo’n 100 meter voor de bocht. Dat beviel goed, maar we missen nog de ervaring wat de remweg precies is onder deze gladde en wisselende omstandigheden. Op safe gereden en de zaterdag zonder problemen gereden.
Op de zondag waren de omstandigheden heel wisselend. Proef 7 begon in het zonnetje en de weg was redelijk opgedroogd. Een mooie proef voor Bas over het Hengelose industrieterrein, veel dwars door de bochten. Proef 8 en 9 waren minder glad dan verwacht achteraf waardoor we weer tijd hebben laten liggen ten opzichte van de rest.
We hadden weer goed zin om voor de tweede keer over het industrieterrein te gaan, maar vlak voordat wij zouden starten kwam de hagel met bakken uit de hemel. Het terrein veranderde in een witte ijsbaan. Onverantwoord om de proef verder te laten gaan en de proef werd gecanceld. In het stukje dat we rechtstreeks rustig naar de finish reden, konden we nog eventjes leuk dwars gaan, super glad. Jammer genoeg was dit geen heel rondje.
Proef 11 werd ook gecanceld, maar proef 12 mochten we wel rijden. Weer te veel en te vroeg geremd. We hebben gewoon nog niet de ervaring in deze gladde en wisselende omstandigheden om verantwoord op het randje te rijden. Met deze instelling goed de finish gehaald. Doordat er drie cup-genoten waren uitgevallen (technische problemen) toch een derde plek in de 325i Challenge.
Yoeri Obbens, Jan van der Klip en Martin van de Wiel, heel erg bedankt voor alle hulp!
East Belgium is een keuzewedstrijd in de 325i Challenge. Door omstandigheden stonden we helaas maar met twee auto’s aan de start in onze cup: team Steinreeder.com en wij. We wilden deze wedstrijd heel graag rijden. De proeven zijn hier zo mooi: alleen maar bochten, up/down, zoveel blind en tegelijkertijd zo snel. Heftig in je eerste jaar, maar wel de manier om weer een niveau hoger te komen.
We hadden van te voren geen idee hoe we het er vanaf zouden brengen. Dit was niet te vergelijken met de proeven in Nederland. Voor Bas zat de uitdaging vooral in de hoogteverschillen en voor Marieke het goed blijven timen van de notes. De eerste proef ging meteen goed. De notes stonden goed op papier, Marieke kon het goed bijhouden en Bas ging al in een mooi tempo. De kop was eraf!
Op proef 2 hebben we net voor de finish bij een haakse smalle bocht een paaltje aangetikt met het voorwiel. De auto heeft de paal niet eens geraakt, maar het wiel stak iets uit met het insturen en raakte de dikke paal net. Na de finish geïnspecteerd, maar alleen de draagarm was krom, geen groot probleem. Op de volgende proef rustiger aan gedaan, omdat de auto niet lekker meer stuurde. Op de service snel de draagarm kunnen vervangen met hulp van het serviceteam Molenaar Motorsport.
Op proef 4 ging Marieke op een gegeven moment te snel met de notes en waren we het even kwijt. Met veel korte flauwe bochten is het voor Marieke moeilijk bij te houden wat we wel en niet hebben gehad. Als het dan zo snel gaat, blijf je bij twijfel maar lezen. Iets rustiger aan gedaan totdat we weer precies wisten waar we waren. Met blinden bochten zonder herkenningspunten is het geen pretje om niet zeker te weten of je weer goed zit. Eerste 5 proeven goed uitgereden afgezien van wat kleine foutjes!
Daarna alle 5 de proeven voor een tweede maal, dit ging heel erg goed. Bas reed vol op de notes nu we zeker wisten dat de notes goed waren en Marieke het goed kon bijhouden. Met zoveel blinde bochten direct achter elkaar en zo’n snel parcours is dat best heftig, maar zo gaaf!
De derde en laatste serie waren de eerste drie proeven weer, maar nu in het donker. Daar is het ook echt donker, nergens straatverlichting. Zijwegen zag je nu helemaal niet. Overal staan wel bomen(rijen), dus bomen kun je ook bijna niet als oriënteringspunten gebruiken. Even spannend weer hoe dit zou gaan ondanks dat we in Nederland in het donker relatief goed rijden.
Op proef 11 hadden we twee momentjes. Bas schoot voorbij de onverharde zijweg ondanks dat Marieke nog 2x HIER riep. Bas werd afgeleid door een busje dat verderop op de weg stond. Geen probleem, de weg liep rechtdoor. Het tweede moment was op het einde van een stuk met veel korte flauwe bochten. Marieke had haar herkenningspunt gespot wanneer de scherpe bocht zou komen en gaf goed aan DAAR 3 LINKS, maar zei niet meteen INTO 3 RECHTS. Bas raakte uit z’n ritme, maar haalde de bocht en kon hem op de weg houden. De achterkant tikte helaas nog net een paaltje aan. Het bleek gelukkig achter het achterwiel te zijn. Bumper kwijt, achterlicht kapot en een klein deukje. Geen probleem.
Op de laatste twee proeven maar 4 en 7 seconden langzamer ten opzichte van de vorige serie, minder verlies dan Marius en Ivar. Bij proef 12 zaten we zelfs nog maar 4 seconden achter hen! Met een grote smile bij de laatste proef weg gereden. Bij de finish mochten we de Dwarsliggersbokaal in ontvangst nemen, super om deze weer in de lucht te mogen houden. Heel gaaf dat we deze wedstrijd goed hebben kunnen uitrijden en we steeds harder konden. Dit is echt rally rijden met z’n tweeën!
Heel veel dank aan ons serviceteam, Jan, Carlo, Yoeri en Sebastian en het serviceteam van Marius en Ivar met Peter Molenaar, Geert en Jeroen!
We zijn met 7 auto’s aan de start begonnen in de cup, 3 auto’s hebben de finish gehaald: een slopende wedstrijd! Geen ongelukken gelukkig, maar veel technische problemen. Ook wij hadden de eerste dag de nodige technische problemen en op dag 2 brak op de tweede proef een tuimelaar af. Daarom de hele dag met vermogensverlies moeten rijden. Geen goede tijden meer kunnen rijden, maar door alle uitvallers opeens derde geworden en de dwarsliggersbokaal weer gewonnen!
Vrijdagavond mochten we rond 7 uur vanaf het startpodium in Etten-Leur op weg naar de eerste proef. Een korte proef om erin te komen. De tweede proef was Achtmaal, 20 km. Het ging goed, de lengte was geen probleem, alleen op het laatst begon de auto weer erg te trillen. Na de finish gekeken, maar geen lekke banden of zand in de velgen. Stuk verderop op de verbindingsroute een vlakke plek opgezocht voor verdere inspectie, er was echt iets helemaal mis. Marieke was al bezig met de krik toen Bas voelde dat de wielmoeren helemaal los zaten. We hadden nieuwe velgen en de moeren waren toch niet genoeg opgeruwd. Alles vastgedraaid en toen voelde de auto weer helemaal goed aan. Al met al koste het nog best wat tijd. We zagen auto 64 al voorbij rijden toen we weer aan het inpakken waren, gelukkig waren we toch nog op tijd bij de volgende proef.
Op de eerste service moest het licht erop, maar twee van de vier lampen deden het niet. Eentje toch nog aan de praat gekregen op het laatste moment, met hulp van het service team van Rob Verhees. Op de proef Achtmaal ging het weer mis. Eerst lek gereden, maar daar konden we wel mee verder op de proef, de band bleef op de velg. Verderop op de proef was Marieke echt te laat met een bocht oplezen. Net voor de bocht hoorde Bas “Haaks” dus nog vol in de remmen en met de handrem proberen de bocht te halen, maar we vlogen toch van de weg af in een aardappel veld. In eerste instantie konden we niet weg komen en geen publiek in de buurt om even te duwen. Gelukkig lukte het uiteindelijk toch om onze weg te vervolgen.
Na de proef de lekke band gewisseld, maar toen we verder reden hoorde en voelde we duidelijk dat het wiel rechtsvoor aanliep bij het naar rechts sturen. Bas kon met de zaklamp niets ontdekken. We moesten toen nog 1 proef voordat we weer naar de service mochten en we hadden met het wisselen van de band erbij weer haast om de tijdcontrole te halen, dus maar weer verder en de proef een beetje voorzichtig aan gereden. Op de service bleek de rand van de velg zoveel verbogen te zijn dat hij de veerpoot kon raken. Weer recht geslagen en het euvel was opgelost.
De laatste twee proeven hebben we heel lekker gereden. Alles was nu weer goed. Bas rijdt nu ook vol op de notes. Marieke leest daardoor nu ook met veel meer nadruk en intonatie op. De progressie zit er lekker in. Om 3 uur ‘s nachts de auto in Parc Ferme achtergelaten.
De volgende dag begonnen we weer met veel plezier, alle problemen lagen weer achter ons, maar helaas was dat van korte duur. Op de tweede proef hadden we opeens serieus vermogensverlies en de motor klonk weer net als op Zandvoort toen de tuimelaar was afgebroken. De service daarna was maar 10 minuten, te weinig tijd om echt op onderzoek uit te gaan. Na de volgende twee proeven hadden we 30 minuten service. De tuimelaar bleek inderdaad te zijn afgebroken. Besloten om toch door te rijden. Onze tijden waren natuurlijk niets meer in vergelijking tot de rest, maar verder geen gekke dingen meer meegemaakt en zo hele goede ervaringskm’s kunnen maken. Wat nu ook beter gaat is, is dat we ons minder laten afleiden onderweg. Maakte nu niet uit wat we onderweg allemaal tegen kwamen, gewoon verder.
Een hele mooie en uitdagende rally. Heel veel bochten kort op elkaar! Ook al hadden we minder vermogen, voor het gevoel ging het nog best hard met alle korte afstanden en blinde bochten. Deze rally willen we volgend jaar graag weer rijden!
Daniel, Yoeri, de monteurs van Rob Verhees en Peter Molenaar heel erg bedankt voor alle hulp!!
Vandaag afgereisd naar Hardenberg. De ochtend verkennen en de middag rijden. ELE ging heel goed, steeds beter, geconcentreerd, strak, weinig fouten. Vandaag liep anders.
De eerste twee proeven liepen niet lekker. Bas had zich voorgenomen later te remmen en dat deed hij ook. Ondanks het nog droge wegdek was het asfalt toch op veel plekken glad. We hadden de nodige glijders en een rechtdoorrijder, maar niets geraakt, dus geen man overboord. De auto hield ons ook uit de concentratie, hij leek in te houden. Voor proef drie hadden we eventjes de tijd om onder de motorkap te kijken, maar de motor klonk goed. Het differentieel leek wel anders te klinken dus daar het euvel maar aan toegeschreven. Voor proef drie de knop weer om en die liep lekker.
Proef vier geen bijzonders, maar op proef vijf ging het fout. Proef vijf had aan het begin een klein rondkoersje die je 2x moest rijden. Even voor het afslagpunt lagen twee auto’s in de sloot en het was daar spekglad. We waren er beide door afgeleid en Bas luisterde op dat moment niet goed naar de notes. Marieke zei rechts, Bas ging links. We hadden het te laat door om nog de andere kant op te rijden, want in tegengestelde richting rijden op de proef is op straffe van uitsluiting verboden. Gelukkig haalde een snelle auto ons meteen in en kon Bas daar even achteraan rijden totdat Marieke de notes weer had gevonden.
Als je een rondje te weinig rijdt, krijg je de normtijd voor die proef toegewezen (14 minuten in dit geval). Dit betekende impliciet een tijdstraf van dik 4,5 minuut en daarmee duikelde we van een vijfde plek in de tussenstand op dat moment naar de laatste plek. Klassement verprutst, een ervaring rijker!
Op proef 6 kon Bas de auto op het lange slechte onverharde stuk nog net rechtuit houden. We hadden goed voor de diepe kuil geremd en de eerste keer konden we daarna redelijk vol verder over het onverhard. Voor de tweede ronde was dat te hard en de auto raakte rechts van de weg in het gras. Bas wilde de weg weer opsturen, maar de auto schoot door naar links van de weg. Bas kon hem nog net rechthouden en we konden weer in het spoor komen, maar de fotografen zetten het al op een rennen. Dat is het teken dat je iets fout doet. Goed afgelopen, maar het ging aardig hard, het meest spannende moment dit jaar.
Na ons verprutste klassement op de vorige proef begonnen we echt voor de lol te rijden. Overal dwars en glijden. Het natte weer hielp daarbij, maar het publiek werkte ook aanstekelijk. Het publiek had zo’n lol langs de kant en moedigde ons zo aan wanneer we voorbij kwamen dat Bas er nog maar een schepje bovenop deed.
Bij de finish werden we verrast met de Dwarsliggersbokaal! Deze beker krijgt de rijder van de 325i Challenge met de meest spectaculaire rijstijl, een mooie opsteker en een weerspiegeling van de lol die we met het publiek hebben gehad onderweg!
Voor een korte rally hebben we weer heel wat beleefd. Yoeri en Daniel, weer heel erg bedankt voor de ondersteuning op de service!
Gisteren gefinisht in de ELE Rally! Na het uitvallen in Sulingen al in het begin stadium van de rally was dit onze eerste grote rally en waren we gebrand om de finish te halen. Donderdagavond en vrijdag overdag verkenning en vrijdagavond de eerste vier proeven gereden op snelheid. Eerste proef nog even het gevoel met de auto weer krijgen. We hadden nu onze eigen differentieel er weer onder. Dat maakte echt verschil met het uit de bocht komen. Dat ging zoveel soepeler en sneller nu!
Eerste twee proeven in het licht en daarna deze twee proeven in het donker. In het donker rijden was voor ons de eerste keer. Vooraf was dat natuurlijk een beetje spannend, maar Marieke vond het in het donker rijden zelfs makkelijker. In het licht kijkt Marieke soms nog te veel mee of de notes wel kloppen en of ze nog wel goed zit. Dan ben je steeds net wat later met de notes doorgeven. In het donker kan je dat niet. Je ziet simpelweg helemaal niets en Bas rijdt dan zo snel in het donker, dan wil je als navigator opeens wel heel rap die notes oplezen, anders ben je echt bang dat de rijder een bocht mist. In het donker besef je dan pas echt dat je de rijder door de proef moet praten. Het gaat zo verschrikkelijk snel, dus de enige keuze die je hebt, is vertrouwen op je notes en jezelf en gewoon op blijven lezen. Heel erg gaaf dat je voelt dat het goed gaat en dat Bas dan ook zo hard durft zonder zicht. We waren maar 5 seconden langzamer op diezelfde eerste proef in vergelijking tot in het licht!
Op Somerlo hadden we de eerste keer in een gladde bocht toch teveel gas geven en stonden we achterstevoren, donut gemaakt en weer verder! Verder geen gekke dingen, de eerste dag goed doorgekomen!
Zaterdag waren er in totaal 15 proeven. Ging prima, steeds beter. Elke proef maak je onderweg wel wat mee. Twee keer bleef de handrem hangen. De eerste keer denk je dat er wat mis is met de motor, dan duurt het even een paar seconden voordat je weet wat er aan de hand is. Het koelvloeistof lampje ging ook branden onderweg, maar de temperatuur liep gelukkig niet op. Op een gegeven moment trilde de auto op hoge snelheid als een gek. We wisten wel dat te veel zand in de velgen hiervan de oorzaak kon zijn, maar je bent er toch niet helemaal gerust op of er iets mis is. Op een rondkoers hebben we ook een keer achter een auto gezeten waar we niet langs konden. En natuurlijk hebben we onze momentjes gehad dat we bomen, sloten en stoepranden op een centimeter misten.
Wintelre was een bijzondere proef, de helft onverhard. We hoorden van mensen achteraf dat zij vol over het overhard gingen, maar dat durfde we echt niet aan met alle kuilen en gaten op sommige stukken, uitrijden is nog steeds het hoofddoel. Strijpse kampen was ook een heel technische proef over een militair oefenterrein en moeilijk om te navigeren. Eerste twee keer ging het oplezen nog niet perfect, maar in het donker ging het weer helemaal goed. Toen waren we in het donker gewoon net zo snel als de tweede keer in het licht en de derde tijd in de cup! In het donker is het voor Bas nog wel moeilijk om het rempunt te bepalen op de lange rechte stukken. De note is dan bijvoorbeeld ‘650 meter voor container haaks rechts’, maar een container licht niet op in het donker en daar kom je dan wel met topsnelheid op afrijden. Dus bij de lange stukken in het donker soms wel te vroeg geremd. We moeten in de notes meer gaan werken met rempunten in zulke situaties. Onderweg ook ergens een van de opzet lampen verloren, waarschijnlijk op St. Oedenrode waar we op het onverharde op een bepaald stuk te hard gingen en de auto echte klappen maakten.
De hele rally hebben we mooie onderlinge strijd gehad met Rob Verhees en Timothy Kion. Rob is dit jaar ook begonnen na een vroegtijdig afgebroken 1e seizoen vorig jaar. Bij de eerste paar proeven hebben wij tijd laten liggen doordat we er toch weer even moesten inkomen. Dus na de eerste dag lagen we 28 seconde achter op hun. De volgende dag kwam er steeds meer vertrouwen in de auto en de notes en konden we meer strijd leveren. Uiteindelijk pas op KP 18 Rob kunnen inhalen.
Bij de laatste drie proeven krijg je ook een beetje spanning of je de finish wel gaat halen, je bent dan zo dichtbij gekomen. Heel blij en voldaan gevoel om voor het podium te staan en te wachten tot je erop mag!!
Ook weer heel veel dank aan onze servicemensen Jan, Yoeri en Daniel. Dit was nu onze eerste lange rally en dan moet er opeens veel gebeuren op de service in korte tijd. Velgen van al het zand ontdoen, vloeistoffen controleren, lampen erop en tanken. Voor een klein team is dit doorwerken!
Gisteren gestart in de Rally in Sulingen (Duitsland). Onze eerste grote rally. Veel zin in na de hele dag verkennen de dag ervoor. Mooie gravel stukken, veel afwisseling en natuurlijk het militaire terrein. Deze rally staat bekend om dit militaire terrein. Smalle wegen, geen uitwijkmogelijkheden, veel bocht na bocht na bocht zonder zicht in de bocht. Na het eerste deel verkennen, zakte bij Marieke de moed bijna in de schoenen. Er zitten stukken tussen met 10 tot 15 ‘into’ bochten na elkaar. Hoe moeten we dat bijhouden tijdens het rijden op snelheid. Bij de tweede keer verkennen, waarbij we ‘redelijk’ op snelheid reden, ging het best aardig. De moed en het plezier was weer terug!
We moesten in totaal 7 proeven verkennen: om 8:45 kregen we het routeboek en om 16:00 waren we weer terug op de service (we hadden tot 17:00 de tijd). Goed doorgewerkt, constant gereden.
De rallydag zelf. De eerste twee proeven liepen nog niet helemaal lekker. Marieke moest wennen aan het tempo van deze rally. De proeven op Zandvoort en Ede waren relatief snel, maar deze proeven waren langzamer vanwege de vele bochten. Als ze een afstand van onder de 100 meter zag, las ze de notes regelmatig te snel op. Op de eerste proef maakte Bas ook een inschattingsfoutje en kon Bas nog precies tot stilstand komen voordat we in de sloot zouden duiken. De proef was ook gladder dan verwacht, veel los spul overal op de weg. Op de tweede proef had Bas een note verkeerd gehoord en dacht dat we fout zaten. Hij remmen en wilde al zowat achteruit gaan toen hij zag dat het wel goed ging.
Daarna het militaire terrein op. Het eerste deel was nog een beetje aftasten. Zo hadden we het ook afgesproken, eerst even kijken of het met de notes oplezen wel goed ging. Vooral het eerste deel was lastig om goed te timen. Dan kan je goed zien dat we nog onervaren zijn, eerste lange rally en eerste keer zo’n lastige proef. Tweede helft ging beter en we gingen toen ook steeds harder. Het tweede deel met een smile op ons gezicht gereden, Marieke dan, voor Bas was het hard werken! Dit was echt een super proef om te rijden. Later de beelden terug kijken om weer van te leren hoe we de volgende keer zo’n soort proef beter kunnen oplezen!
We konden niet wachten om deze proef voor de tweede keer te rijden, maar in KP 4 ging het mis. De proef zelf ging goed. De timing van Marieke was nu zoals het hoorde en Bas reed ook lekker. Maar in de voorlaatste bocht, in het zicht van de finish, een vreemd geluid in de motor en het was gewoon einde oefening. Er was niets onderweg gebeurt en we reden daar ook ‘rustig’ (er lag daar een auto in de sloot), maar opeens was het mis, de motor rammelde aan alle kanten. We konden nog naar de finish uitrollen. De auto langs de kant gezet, maar aan de buitenkant van de motor konden we niets zien. Nog wel proberen te starten, maar de auto sloeg gelijk weer af. Echt einde verhaal, waarschijnlijk de drijfstangen kapot. Aanhanger opgehaald en de auto opgeladen. Daarna nog bij een proef langs de kant gestaan om onze 325i cup-genoten aan te moedigen.
Heel jammer dat we het militaire terrein niet voor de tweede keer konden doen en de rest van de rally natuurlijk. Ondanks dat we maar vier proeven hebben kunnen rijden, toch zeker weer waardevolle ervaring op kunnen doen. De volgende rally is de ELE rally eind mei. Bas rijdt vandaag naar Jan om samen aan de motor te werken. Bas had zijn oude 325i nog, de auto die in eerste instantie was voorbestemd om om te bouwen tot rallyauto. Daar kunnen we de motor van overzetten. Hopelijk eind mei alles weer op tijd af!
Gisteren de rally van Ede gereden (voornamelijk rond Harskamp en Meulunteren). We zijn geboren en getogen in Lunteren, dus we beschouwen dit als onze thuiswedstrijd. We hebben de finish gehaald, maar niet zonder technische problemen. Uitrijden en ervaring opdoen was het doel en dat hebben we met hulp van onze servicemonteur Jan van der Klip voor elkaar gekregen!
De eerste twee proeven was even aftasten hoe hard het overal kon. In vergelijking tot Zandvoort was dit een stuk moeilijker. Waar je op Zandvoort een breed circuit had met mooie vangrails en grindbakken, hadden we nu smalle weggetjes met sloten, bomen, hekken, paaltjes, betonblokken zonder uitwijk. Echt rally rijden! De eerste twee proeven rustig aan gedaan, ook om het gevoel met de auto weer te krijgen. Het vertrouwen in de auto bouwde al snel weer op. We hadden ook een probleem met de intercom. Dat werkte niet naar behoren, waardoor Bas de notes slecht kon verstaan, vooral op de tweede proef waar de snelheid hoog lag. Hij moest dus veel op z’n gevoel rijden, dat is niet voldoende bij rally rijden. We hadden een nieuwe intercom aangeschaft waarmee we het onboard geluid ook konden opnemen. Geen succes. Op de service snel de oude intercom weer gemonteerd. Nog drie inschattingsfoutjes gemaakt op KP 1 en 2 waar we toch te hard gingen en in de bocht stil vielen. Maar geen gekke dingen gedaan.
Voor Marieke was het ook even wennen dat het snelheidsgevoel nu een stuk hoger lag dan op Zandvoort. Daardoor iets te veel gekeken als navigator wat er allemaal gebeurde en dat gaat ten koste van de timing.
KP 3 ging gelijk een stuk beter. Marieke was weer luid en duidelijk te verstaan en had weer 100% focus op de notes. Al snel zagen we Michael en Jörgen op de kop in de sloot (gelukkig zagen we een duimpje omhoog dat alles in orde was), eventjes later zagen we nog een BMW op een oprit geparkeerd en een paar meter verder haalde we Gerwin en Annika in. Dus binnen een minuut drie BMW’s ingehaald. Toen schoot het wel even door je hoofd: “Wat gebeurt hier allemaal, zijn we zo de volgende?”. En inderdaad het noodlot sloeg toe, net als op Zandvoort op KP3. Bas kreeg de auto niet goed meer in de eerste versnelling en al helemaal niet meer in de derde versnelling. De finish goed gehaald met de tweede en vierde versnelling. We hadden er een goed gevoel over, navigeren ging goed en rustig en geen bochten verkeerd ingeschat. Onze tijd was wel langzamer, dus dat was een beetje vreemd, voor ons gevoel ging het zoveel beter. Later zagen we in de uitslagen dat dat bij iedereen het geval was. De zandstukken waren nu al zo slecht geworden, dat je daar ten opzichte van de eerste keer veel tijd verloor. Diepe sleuven en erg mul zand.
Op KP4 werd het versnellingsbakprobleem nog groter. Bas kon helemaal niet meer schakelen en we zaten vast in de vierde versnelling. Optrekken ging daarmee helemaal niet meer. De finish wel kunnen halen, maar bij het afgeven van de tijdkaart, kwamen we natuurlijk niet weg in z’n vier. Daar stond genoeg publiek om ons even aan te duwen zodat we weer op gang konden komen. Vanaf KP 4 naar het serviceterrein was één lange voorrangsweg, zodat we niet hoefde te stoppen en de service konden halen. Dat was een groot geluk.
Op de service bleek dat de stang die de pook met de versnellingsbak verbindt, was afgebroken. Nog van alles geprobeerd om dat te repareren, maar dat kregen we niet voor elkaar binnen de beperkte tijd die je maar hebt. Toen besloten de auto in ieder geval in de tweede versnelling proberen te zetten, zodat we de rally ten minste konden uitrijden. Uitrijden was namelijk het belangrijkste voor het halen van onze rally licentie. Tijdens de proef bleek dat we hem niet in de tweede versnelling hadden zitten, maar in de derde versnelling. Op de eerste proef was dat niet zo handig met alle korte bochten, maar op de tweede proef was dat wel weer een voordeel met de lange rechte stukken. Op deze proef maar 25 seconde verloren ten opzichte van de eerste keer.
Erg blij dat we de rally hebben kunnen uitrijden en weer veel ervaring hebben kunnen opdoen. Dat voert de boventoon ondanks de teleurstelling van de technische problemen en het snelheidsverlies. Het was op sommige momenten echt een slagveld met alle schades en uitvallers die we onderweg zagen.
Vandaag onze eerste rally gereden: de Rallypro Circuit Short-Rally op Zandvoort. Helemaal goed gegaan, zonder kleerscheuren uitgereden!
Alleen op KP3 (halverwege de rally) door een kuil in het asfalt gereden. Daarbij hebben we de uitlaat geraakt en is hij een beetje dichtgeknepen. Daardoor hadden we aardig wat vermogensverlies en trok de auto niet lekker meer op. Hierdoor ook een scheurtje in de uitlaat opgelopen met als voordeel dat mensen ons beter hoorde aankomen. Maar geen probleem om verder te rijden, dus het leed was te overzien. Uitrijden van de rally was het allerbelangrijkste: voor het opdoen van de ervaring en het kunnen aanvragen van een ‘echte’ rally licentie. Om daarvoor in aanmerking te komen, moet je twee short rally’s uitrijden.
De eerste twee proeven voorzichtig aangedaan. Het was voor Bas ook weer even wennen aan de auto. Nu goede banden op de auto, rechte draagarmen zodat de wielen recht onder de auto stonden, de nieuwe vering en dempers en het sperdifferentieel. Zoveel meer grip en betere wegligging in de bochten! Jammer van het vermogensverlies vanaf de derde proef, maar heel erg naar ons zin gehad, geen gekke dingen gebeurd en niets geraakt! Heel leuk dat we er nu gewoon tussen kunnen rijden. Het sperdifferentieel is nog niet helemaal 100% in orde, die maakt meer herrie dan hoort, daar moeten we nog even mee terug.
Het navigeren ging ook al goed. Soms was de timing nog wel iets te laat, maar in algemeen ging heel aardig voor de eerste keer. Het voelde heel natuurlijk aan allemaal. We hadden vorig jaar wel eens met de gewone auto een oude proef gereden en dat voelde dan een beetje gek, maar nu het voor het echt was, ging het vanzelf. En niet onbelangrijk, we konden elkaar goed verstaan door de intercom. Dat hadden we nog helemaal niet kunnen testen in een rijdende auto, omdat de levering van de helm zoveel vertraagd was.
Net echt allemaal! Dat denken we nog steeds bij alles. Staan we daar op het serviceterrein tussen alle servicetrucks met grote tenten, wij alleen met ons zeiltje en Bas z'n dagelijkse auto. Voor de laatste proef startte de auto niet toen we van de service wilde wegrijden. Auto aanduwen hielp ook niet, dus de startkabels erbij. Meteen allemaal mensen naar ons toe om ons te helpen. Dat was mooi om te zien! Er hing een goede sfeer op het serviceterrein. De organisatie op Zandvoort was ook heel erg ontspannen en behulpzaam. Dat was heel erg prettig.
Vrijdagavond vonden we nog het meest spannende: de technische controle. Bij de technische controle wordt er met name op de veiligheid gelet. We hadden helemaal geen opmerkingen over de auto! Alleen advies hoe we de gordels beter konden afstellen. Dat was weer een hele zorg minder, ook voor de volgende rally!
Uiteindelijk zijn we 40ste van de 61 deelnemers geworden!
Bedankt Jan van der Klip en Arjan Slob voor de hulp op de service en iedereen die ons heeft aangemoedigd in de snijdende kou!!! Dat was erg leuk.
Om enigszins in de kosten tegemoet te komen, hebben we een Club van 50 opgericht. Vind je het leuk wat we doen: meld je dan aan voor de Club van 50! Voor 50 euro jouw naam op de auto, kans om in de navigator stoel plaats te nemen en je wordt op de hoogte gehouden van de vorderingen via mail.
Tijdens een rally is het niet mogelijk om in de auto mee te rijden, maar als we deelnemen aan onofficiële evenementen, zullen we alle leden van de club van 50 uitnodigingen. Op een drift dag, een testdag en een trackday is er veel gelegenheid om mee te rijden. Dit geldt ook voor de Westfield, net zo leuk om naast te zitten als in de rally auto! Bij teveel aanmeldingen, zullen we helaas moeten loten.
Voor een rijderslicentie moet je ook een praktijkexamen afleggen. Onderdeel daarvan is het volgen van een op de rallysport gerichte en door de KNAF erkende rijopleiding. Dit hebben we via rallycursus.nl gedaan op vliegveld Weeze. Dit is een tweedaagse cursus; aan het einde van dag 2 is het examen afgenomen door de KNAF.
Het begon in de ochtend met een aantal gerichte oefeningen op het leren driften, remmen en uitwijken en slalom rijden. Let op de instructeur in het remproef filmpje. De bedoeling is zo laat mogelijk te remmen, maar niet de instructeur om ver te rijden. Hij geeft geen krimp!
Remproef:
Slalom:
De rest van de cursus was voornamelijk het rijden van een uitgezet parcours. Eerst rechtsom en toen linksom. Veel afwisseling in de bochten en erg glad door zand en regen. Natuurlijk een paar oude banden gemonteerd, dus driften was geen probleem. Aan het einde van dag 2 waren de banden tot op canvas afgesleten en kwam de staaldraad er al door. Voor het examen toch nog maar even nieuwe banden gemonteerd, maar dat was een wereld van verschil, wat een grip opeens! Ook leuk voor de verandering als je twee dagen aan het glijden bent geweest.
Dag 1:
Onboard rechtsom:
Onboard linksom:
Het examen bestond uit het een slalom oefening, een remproef en het rijden van drie ronden op het parcours. Geslaagd! Een mooie twee dagen rijden na het harde werken afgelopen maanden! Zandvoort, here we come.
Begin januari zijn we bij Autobedrijf Frank langs gereden om hem, als ervaren rally deelnemer, de auto eens na te laten kijken. Met als resultaat een lijstje met punten die we nog moeten aanpassen om door de technische keuring van een rally te komen. Gelukkig geen onoverkomelijke of grote dingen. Hier en daar nog wat laswerk, een lekkend stuurhuis en kleppendeksel en een vastgeroeste brandbluskabel. Verder moeten er nog nieuwe stoelen en gordels in, moet de blusinstallatie weer worden gekeurd, en moeten de draagarmen en wiellagers worden vervangen.
De auto lag na het verven natuurlijk helemaal uit elkaar, maar moest 31 januari weer rijden voor de rallycursus. Snel alle onderdelen weer gemonteerd. Alle ruiten er weer netjes inzetten was nog een hele klus. Ondertussen ook een geschikt kort stuurhuis gevonden (Z3 stalen stuurhuis) en al kunnen monteren. Het nieuwe 325i challenge onderstel ook besteld en gemonteerd. We hebben inmiddels ook de stoelen en gordels binnen en gemonteerd.
Ondertussen ook een geschikt gereviseerd differentieel gevonden, maar dat hebben we nog niet binnen. Ook is het sinds dit jaar verplicht om een katalysator op je auto te hebben. Daar moeten we nog wat voor verzinnen. Dit zit niet standaard op een E30 van ons bouwjaar. En natuurlijk nog een aantal kleinere dingen. Kortom, nog even hard doorwerken om alles voor de eerste rally 23 februari in orde te hebben!
In november en december heeft Bas hard gewerkt aan het gereed maken van de tuin en de garage, zodat hij meer ruimte bij huis zou hebben om de Westfield én de rallyauto bij huis te hebben onder dak. Nadat de laatste steen op z’n plek lag, zijn we met goede moed en gezonde tegenzin met een sneltreinvaart aan het verven van de auto begonnen. Om origineel te zijn, maken we de auto geel. Dezelfde kleur geel als dat we voor de Carbagerun auto hadden gebruikt. Dat stond goed op de BMW!
Als eerste moest de folie nog van de auto (de blauw/rode BMW striping). Deze folie was al aardig aangetast door de zon en wou er voor geen meter af; het was op sommige stukken helemaal broos en daar ging het er nog niet eens millimeter voor millimeter af. Maar de aanhouder heeft overwonnen, met een klein gasbrandertje.
Bas heeft daarna alles wat los kon ook van de auto gehaald, zodat we geen lelijke randen met verven zouden krijgen: de deuren, de ruiten, de kofferbak klep, bumpers, voorschermen, rubbers, stootstrips, alles. Met als gevolg dat het hele huis bezaaid was met onderdelen. Met de Carbagerun auto waren we iets makkelijker geweest en hadden we vertrouwen in het afplaktape. Al doende leert men.
Marieke is voornamelijk aan de slag geweest met het schuren. Er waren veel kale plekken ontstaan door het verwijderen van de folie en stickers. Eerst maar een grondlaag aangebracht. Daarna weer opschuren en twee lagen geel aangebracht. Dat was voldoende. Ook de binnenkant van de auto, het voorste gedeelte aan de onderkant, hebben we meegepakt. Daar zaten een aantal roestplekken, een laagje verf was daar geen overbodige luxe.
De verfomstandigheden waren niet ideaal in januari, koud en nat. We moesten dus alles binnen doen en met een straalkacheltje de garage op temperatuur houden. De lak zit er strak op, maar er is toch wat stof op de auto gekomen. Het resultaat mag er ondanks dat toch wel wezen!
23 januari hebben we de jaarvergadering van de 325i Challenge bijgewoond. In deze vergadering mogen alle deelnemers stemmen welke rally’s zij graag zouden rijden in de cup. Als beginner moet je eerst twee shortrally’s rijden voordat je een (meerdaagse) rally mag rijden. Nu de Ede Short Rally ook in het programma van de cup is opgenomen, is het voor ons mogelijk het hele programma van de cup te rijden! Als eerste shortrally zullen we in februari de shortrally van zandvoort doen, zodat we na Ede een rally licentie kunnen aanvragen. Klik hier voor de volledige kalender die we willen rijden dit jaar.
7 januari zijn we gehuldigd als clubkampioen (B-klasse) op de jaarvergadering van de AMBC Achterveld autopuzzelclub. Het was afgelopen jaar spannend tot de laatste rit wie zou gaan winnen. Met de ritoverwinning op 18 november hebben we het seizoen in eer afgesloten. Blij mee! Dit betekent ook dat we volgende jaar in de hoogste klasse zullen rijden. Afwachten wat we dan klaar spelen tussen de echte pro’s!
De Barneveldse Krant heeft ook een groot artikel gewijd aan het kampioenschap.
